Isang daang years ago, sa isla ng Pilipinas,Naisipang gumimik ang mga Pinoy, sumubok maka-alpas. Sa kadenang nakatali, sa bansa ng Kastila,Upang ipakita sa mundo, ang pagnanais maging malaya. Itinuloy nila ang himagsikang, sinimulan sa beach ng Cebu, Sa pamumuno ng kanilang big boss, also known as Lapu-Lapu. Nakita nito si Magellan, naghahanap ng masisilungan,Nakursunadahan ng promdi, nauwi sa saksakan. Bumilib ang dayuhan, umuwi sa pinanggalingan, Dahil sa takot nito, buong mundo inikutan.Carramba!, sabi ni Philip, hindi pwedeng ganyan, Balikan nga natin, ipakita ating katapangan.Sa next four hundred years, napailalim sa Espanya, Pilipinas umabante, lalo na sa pananampalataya.Dumami sa atin, mga mestiso at mestisa,Natutong mag-este-este, ngunit hindi pa rin malaya. Hanggang isang taga-Laguna, dakilang anak ng Calamba, Inudyok ng kanyang kuya, naisipang mag-ibang bansa.Siyang naging modelo, ng libu-libong DH at OCW,At ng mga numeraryong kumukuha, ng PhD sa Navarra U. Ang national hero nating si Joey ng Calamba,Dumaan ng Hong Kong at India habang patungo sa Europa. Dinala sa Mount Buntis, sa isang sulok ng Cavite,Ginawang target practice, inilibing sa Ternate.
Ok na sana nakamtang, kalayaang Pilipino,Dahil walang CNN di nakita, dumarating na mga Amerikano. Lumusob si Dewey, pinalubog ang Armada,Pagkalipas ng isang oras, we were a part of America. Apatnapung taon tayo sa ilalim ng U.S.,Natutong mag-Baguio, at gumamit ng Ingles,What a life! What a joy! sigaw ng mga Pilipino, Di nila alam, palapit nang mga taga-Tokyo.Sumalakay ang mga sakang, inuna ang Pearl Harbor,Sinunod ang Pilipinas, because we were a Yankee Protector. Limang taon din tayo, napailalim under the Hapon,Ang masaklap na nangyari, naubos ating mga hipon. (ginawang tempura) After natalo si Hitler, next naman si Yamashita,Nang mapatakan ng atom bomb, ang bayan ng Hiroshima. Ang landing ni MacArthur, sa Leyte ay sumunod,Kung saan si Romulo, muntik nang malunod. Natapos ang digmaan, pinalaya tayong muli,Dahil sabi ni Quezon: either that or you'll be sorry. So on July 4 ibinaba, ang US stars and stripes,Itinaas naman ang ating bandila, because the time is ripes.
Nagsimula na ang sirkus sa bansang Pilipinas,Every 4 years eleksyon, mga dilihensiya nagsisilabas. Unang nahalal ng tao, si pangulong Roxas,Mukha nito ngayo'y nandun, sa perang kulay ubas. Sinundan siya ni Quirino, the father of jueteng,Pagkatapos si Magsaysay, whose death we are still regretteng. Ang VP nitong Garcia, sa kanya'y pumalit,After him is Macapagal, na dalawa ang waswit. (byudo kasi) .
He took by storm Ma-drih, Pa-rih, nakarating ng Alemanya, Nag-aral ng medisina, umakit ng iba't-ibang dalagita.Sa kanyang free time, si bayani ay sumulat,Ng isang nobela, na sa korona'y masakit ang kagat. Umaray ang hari, pinadakip si Rizal.Pina-uwi sa Pilipinas, sa Luneta huling nagdasal. Aba, no puede esto, sigaw ng dakilang Pilipino, Hindi lang si Joey puwedeng bayani dito.Magiting din kami; sabi ni Mars, Puling, at Andy,Sinamahan sa koro, mga sundalong Emil, Greggy, at Tony. Dahil mga bagito, hindi magaling magplano,Kaya himagsikang Katipunan punong-puno ng gulo.Pati nga si Andre, who failed in the heroic minute, Hindi kayang manalo, sa mga bakbakang maiinit.Sabi nila: Teka muna, kailangan natin ng utak,Para hindi tayo parang mga manok, na pupugakpugak.Dedbol na si Joey, kaya si Puling ang nag-take-over,With the bagets Emil Jacinto, siyang naging strategic planner. According to Mabini, the key objective should be:Elect the president first, at saka na yung country. Nagmula sa Kawit, Cavite ating unang pangulo,First name niya ay Emilio, ang apelyido - Aguinaldo. But as usual in Pinoy politics, maraming inggitan,Dagdag-bawas!, sigaw ni Andres, kaya siya'y pinag-initan. 1950s at 60s, ekonomiya'y top two sa Asia,Ang bansa isang paraiso, parang extension ng Amerika
Exchange rate 2 to 1, ang GNP growth double digit,Kaya lumabas na naman sa eksena, mga may intensyong pangit. 1965 naging pangulo, ang kababayan kong si Ferdie, Meron palang asawa, mahilig magsuot ng Gucci.Inubos ang sapatos sa Marikina, which is a very sad story, Naasar ang mga tao, hanggang napalayas ni Cory.Ang unang ginawa ni biyuda, palitan ang Constitution,Ibalik ang demokrasya, restore the dignity of the person. Nagsulputan ang mga flyover, sa buong Metro Manila,Naging parang Enchanted Kingdom, ang kahabaan ng EDSA. Malaya nga tayo, pero wala namang kuryente,Kaya dumami ang kudeta, mga sundalong rebelde. Nagsara ang mga bases, pinauwi ang mga sundalo,Nagkalindol din sa Baguio, pumutok ang Pinatubo. Sa 1992 naman, kamuntik manalo si Brenda,Buti na lang dehins, kundi we wouldn't know what hit ya. Lumabas na new President, ang sundalong si Eddie,Si-nolb ang mga problemang bayan, unang-una si Baby. Hanggang bumagsak ang Thai baht, akala nating kababayan, Ok na ang Pilipinas, tuloy na ang kaligayahan.Nakalimutan ng marami, what every Filipino should remember, Hindi tayo puwedeng mag-relaks, from January to December.Kaya ngayong Sentenyal, dapat nating tandaan,Ang dugong bayaning dumanak, malalim ang kabuluhan. Katarungan para sa Bayan pinaglaban nila ng buong hirap,Upang ihanda sa darating na taon, ang pagkapangulo ni Erap. Sibat na, mga kapatid!!!
0 comments:
Post a Comment